Od 1 stycznia 2017 roku obowiązują nowe regulacje dotyczące cen transferowych, które w znaczący sposób zmodyfikowały dotychczas obowiązujące przepisy. Zmianie uległo m.in. rozumienie pojęcia „transakcja” czy podejście do ustalania obowiązku dokumentacyjnego. Wśród wprowadzanych zmian znalazły się także te dotyczące samej treści dokumentacji.
Zakres dokumentacji przed zmianami
Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy CIT (odpowiednio art. 25a ust. 1 ustawy PIT) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 roku, podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi byli zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej obejmującej:
1) określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
2) określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
3) metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;
4) określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
5) wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki;
6) określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń (w przypadku umów dotyczących świadczeń o charakterze niematerialnym).
Najistotniejszym elementem dokumentacji była tzw. analiza funkcjonalna, wskazująca na funkcje, aktywa i ryzyka stron danej transakcji. Jednocześnie, elementem obowiązkowym dokumentacji co do zasady nie był tzw. benchmark czyli analiza porównawcza, która, poprzez porównanie do innych transakcji lub podmiotów tożsamego typu miała pomóc w uzasadnieniu przyjętego sposobu kalkulacji ceny w danej transakcji.
Koncepcja dokumentacji trójstopniowej
Od 2017 roku wprowadzono tzw. dokumentację trójstopniową, która uzależnia zakres danych w dokumentacji od wielkości obrotów podatnika. Najmniej informacji będą zobowiązane zamieszczać podmioty o stosunkowo niedużej skali działalności. Podmioty większe, w tym międzynarodowe grupy kapitałowe, będą zobowiązane do sporządzania dokumentacji zawierających również informacje o grupie jako całości.
Zgodnie z nowymi przepisami:
1) podmioty, których przychody lub koszty nie przekroczyły w danym roku podatkowym kwoty 10 mln euro będą zobowiązane do sporządzania tzw. dokumentacji lokalnej (local file),
2) podmioty, których przychody lub koszty przekroczyły w danym roku podatkowym kwotę 20 mln euro będą zobowiązane do sporządzania tzw. dokumentacji grupowej (master file),
3) podmioty, których przychody skonsolidowane przekraczają 750 mln euro będą dodatkowo zobowiązane do sporządzenia raportu CbC (country by country reporting).
Co istotne, nowe przepisy wprowadziły obowiązek sporządzania analiz benchmarkingowych dla podatników, których przychody bądź koszty przekroczyły 10 mln euro. W dokumentacji takich podatników będzie się zatem musiał znaleźć opis analizy danych podmiotów niezależnych lub danych ustalonych z podmiotem niezależnym, uznanych za porównywalne do warunków ustalonych w transakcji, wykorzystanych do kalkulacji ceny, wraz z podaniem źródła tych danych.
|
Elementy local file
Local file jest najmniej wymagającą pod względem ilości danych dokumentacją. Zakres informacji, które powinny znaleźć się w dokumentacji lokalnej jest zbliżony do zakresu danych, które obejmowały dokumentacje sporządzane za rok 2016 i lata wcześniejsze. W local file będzie zatem w dalszym ciągu konieczność zamieszczenia analizy funkcjonalnej czy określenia metody i sposobu kalkulacji dochodu. Nowością wprowadzoną od 2017 roku będzie natomiast objęcie zakresem dokumentacji takich danych jak m.in:
1) rodzaj i przedmiot transakcji;
2) dane identyfikujące podmioty powiązane;
3) uzasadnienie wyboru metody i sposobu kalkulacji dochodu;
4) algorytm kalkulacji rozliczeń dotyczących transakcji oraz sposobu wyliczenia wartości rozliczeń wpływających na dochód (stratę) podatnika;
5) informacje o podatniku obejmujące opis:
– struktury organizacyjnej i struktury zarządczej;
– przedmiotu i zakresu prowadzonej działalności;
– otoczenia konkurencyjnego;
6) dokumenty, w szczególności:
– umowy, porozumienia zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi lub inne dokumenty, dotyczące transakcji;
– porozumienia w sprawach podatku dochodowego zawarte z administracjami podatkowymi państw innych niż Polska, dotyczące transakcji, w szczególności uprzednie porozumienia cenowe.
Master file – informacja o grupie podmiotów
Bardziej rozbudowanym dokumentem będzie tzw. master file, sporządzany przez podatników których przychody lub koszty przekroczą 20 mln euro. Master file ma dać organom podatkowym informacje o grupie podmiotów powiązanych, w strukturze której znajduje się podatnik. Zatem, poza danymi właściwymi dla local file, informacje zawarte w master file będą obejmować w szczególności:
1) wskazanie podmiotu powiązanego, który sporządził informacje o grupie podmiotów powiązanych, wraz z podaniem daty składania przez niego zeznania podatkowego;
2) strukturę organizacyjną grupy podmiotów powiązanych;
3) opis zasad wyznaczania cen transakcyjnych (polityki cen transakcyjnych) stosowanych przez grupę podmiotów powiązanych;
4) opis przedmiotu i zakresu działalności prowadzonej przez grupę podmiotów powiązanych;
5) opis posiadanych, tworzonych, rozwijanych i wykorzystywanych w działalności przez grupę podmiotów powiązanych istotnych wartości niematerialnych;
6) opis sytuacji finansowej podmiotów tworzących grupę wraz ze sprawozdaniem skonsolidowanym podmiotów powiązanych tworzących grupę podmiotów powiązanych;
7) opis zawartych przez podmioty tworzące grupę podmiotów powiązanych porozumień w sprawach podatku dochodowego z administracjami podatkowymi państw innych niż Polska, w tym jednostronnych uprzednich porozumień cenowych.
Należy podkreślić, iż przepisy wyraźnie stanowią o obowiązku wskazania podmiotu, który sporządził informację o grupie. W praktyce oznacza to, iż master file może być przygotowany przez jeden podmiot z grupy i wykorzystany przez inne podmioty z tej grupy. Będzie to częsta sytuacja w przypadku przedsiębiorców wchodzących w skład dużych międzynarodowych grup, które będą otrzymywać master file od spółki matki.
