Od 1 stycznia 2017 roku obowiązują znowelizowane regulacje w zakresie cen transferowych, wprowadzające rewolucyjne zmiany w dotychczas obowiązujących przepisach.
Jedną z najbardziej znaczących modyfikacji jest zmiana w zakresie sposobu ustalania transakcji objętych obowiązkiem dokumentacyjnym.
Znowelizowane przepisy, obok funkcjonującej już przesłanki dotyczącej limitu danej transakcji, wprowadziły kryterium osiąganych przychodów (ponoszonych kosztów) podatnika. Od 2017 roku, obowiązek sporządzenia dokumentacji dotyczy tylko podmiotów, u których przychody bądź koszty przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 mln euro. Co do zasady zatem, podmioty, u których próg ten nie został przekroczony, nie są objęte obowiązkiem dokumentacyjnym.
Warto jednak wskazać, iż ustawodawca wprowadził do ustaw dochodowych możliwość żądania dokumentacji cen transferowych nawet w przypadku, gdy dany podmiot nie osiąga poziomu 2 mln euro przychodów (kosztów). Zgodnie bowiem z art. 9a ust. 4a ustawy o PIT (art. 25a ust. 4a ustawy o PIT), organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w przepisach podatkowych w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.
Uwzględniając powyższe, nawet podatnik którego przychody bądź koszty nie przekraczają kwoty 2 mln euro może zostać wezwany do sporządzenia i udostępnienia organom podatkowym, na ich żądanie, dokumentacji cen transferowych. Na przedłożenie takiej dokumentacji będzie miał 30 dni.
